Bir gün beyaz gül, bahçelerde dolaşırken çok sıkılmış;
Tam geri dönecekken köşede kırmızı gülü görmüş.
Yüzündeki gülücüklerle hislere kapılmış.
Beyaz gül, bu köşeye sık sık gelmeye başlamış;
Kırmızı gülü uzaktan seyretmek ona mutluluk veriyormuş.
Aradan günler haftalar geçmiş;
Artık beyaz gül dayanamamış nihayet tanışmışlar...

Artık buluşmaya başlamış kırmızı ve beyaz gül;
Sonunda beyaz gül dayanmayıp açılmış kırmızı güle,
Bunu duyan kırmızı gül, mutlu olmuş bir anda.
Çünkü o da beyaz güle âşıkmış ama gizliyormuş.
Aradan günler, haftalar geçmiş.
Beyaz gül, arkadaşlarıyla tanıştırmış kırmızı gülü.
Pembe güller, kırmızı güle “Beyaz gülün gönlü sendedir.” demişler.
Kırmızı gül de “Seni seviyorum.” demiş beyaz güle.
Beyaz gül evlenme teklif etmiş, kırmızı güle;
Ve beyaz gül başlamış, evlilik hazırlığına.

Sarı gül beyaz güle deliler gibi âşıkmış, hazmedememiş...
Aralarını bozmak için kırmızı gülün yanına gitmiş.
Ve beyaz gülü, kırmızı güle kötülemiş.
Ve “Ben sana âşığım.” demiş.
Sarı gül kırmızı gülden ayrılmıyormuş artık beyaz gülü unutturmuş.
Düğün günü gelmiş ama kırmızı gül ortada yokmuş.
Beyaz gül şaşırıp kalmış.
Ve kırmızı gülün bahçesine gitmiş.
Ve sarı gülü birlikte görmüştü.
Ve beyaz gül yıkılmış.
O günden beri pembe gülün anlamı “Gönlüm sende.”;
Kırmızı gülün anlamı “Seni seviyorum.”;
Beyaz gülün anlamı “Benimle evlenir misin?;
Ve sarı gülün anlamı “Ayrılık”mış...