Oysa;
Ne çok sen biriktirmiştim içimde
Sende ise aşka inat yargılar
Silahsız kalacaktı izin verseydin
İkimizi de yok eden bu serseri kurşunlar


Sen;
Yokluğumun hüzün sokağı
Başı boş saatlerimin ürkek dakikaları
Gözlerine koca bir kent kurduğum adam
Tecrithanemin kuzguni gülüşleriydin
Seni ne çok sevdiğimi hiç bilmedin


Maviliklerinin atlantis uykularında
Küçük dalgaların olmak ne güzeldi
Saçlarımda yakamoz birikintileri
Yosunlarına takılmış samanyolunda rüya
Yasemin çiçeklerimde şebnemlerin var hala


Uyumak kumsalının düş rüzgarlarında
Kulaklarımda Lafonten’den hikayeler
Annemin senfonik sesinden süzülen
Masum dudaklarına tutunmuş ninniler
Mor bir beşikte sallanıyor bak
yine sensiz yine bozgun geceler

Biliyorum bu hiçliğimde
Yüreğindeki denize karışmak
Ve susmak gerek şimdi

Kalp atışlarımı yaşadığın şehre yolladım
İyi dinle
Bu gece,evet bu gece
Kulaklarına fısıldayacağım
’Seni seviyorum’diye
Belki bininci kez
Kahreden kalabalık sessizliğinde

Güneşin veda ettiği sensiz bir gün daha
Pencerene çık ve bak yüreğinin karanlığına
Bir sokak lambasının ölgün ışığında duracak hayalim
Islak kaldırımlarına yazacağım
Bu isimsiz şiiri
Sırf benim anlatamadıklarımı anlatsın diye

Yüksünmüyorum asla
Yeterki sen
Kalabalık kimsesizliğimi dinle
Hataların şeceresi tutulmaz bilirim
Herşeye rağmen
Teşekkürler seni tanıdığım güne




//Uyu şimdi gece uzun
Korkularını aldım yüreğime
Sen geçmişinin gölgelerinde yaşarken
Ben yeminlerimden cayıp
Bu defa gözlerine bir kent değil
Koca bir dünya kuracağım
Ve sen bilmesen de
Bir yıldızdan hep sana
Hep gözlerine bakacağım//



Susalım sevgilim
Ellerimizde temmuz
Gözlerimiz ayaza kesse de

Ateşe bassa da adımlarımız
yüreğimiz yürümeli

//Aşk,kaktüs olsa da yeşermeli//



Yasemin Göksel
İstanbul//14/11/2009