"Çünkü,o (aşk)hesapsız ve yalnız yaşanır.
Bu şiir sevmeyi bilenlere ve aşk acısı çekenlere ithaftır.. "

çeken bilir demişler...neyi diye sormayın işte...çekiliyorsa,acı vardır onda...şaire de,sevmeyi bilip de,acı çekenlere ithaf etmiş eserini...bu ne efsunlu armağandır ki böyle,aşk acısı çekenleri yücelten...herkesin mecnun ve ferhat dedikleriyle,leylalara,şirinlere yürek yürek merhaba deyiştir...


"Karayağız bir gecenin kuytularında
Hayallerimin en arka sokağındayım
Adımlarım yürüyor,ben duruyorum
Ardımda, bütün hayatım duruyor
Susmuş günlerimin parçalanmış ufkunda
Bir günahkar pişmanlığında savruluyorum..."

nedense karadır geceler...ister dolunayın ışığında,isterse de en parlak ışıkların içinde...hüzünler gece gelir ve bırakır giderler postayı,umarsızca, içlerimizin en derinlerine...gözyaşlarından sürmeler çekersiniz hayallerinize geceler boyu da,katık olur umutlarınız bazen, mum ışığında geçen, acılı ,asırlara bedel zamanlarınıza...savurur da savurur kah pişmanlıklar,kah yaşanmışlıklar sizi mazinin ses vermeyen vadilerinde,insafsızca oraya buraya...adımlarınız durunca,herşey durur ve bast-ı zaman dediğimiz zamanın yok olduğu karelerin içine düşersiniz herşeyinizle...savrulur da savrulursunuz, gecenin matemlerinde,günahkar pişmanlıkların beşiğinde...

"Zulümler sarıyor dört bir yanımı
Yüreğim yaralı,ben yanıyorum
En mahrem yerinden bir kadeh koyup
Hayat, nabzının şerefine içiyorum
Tutturuyorum bir anlamsız türkü
Dudaklarımda notalar yakıyorum..."

dudaklarımızda notalar yakarken,eller derin uykudadır,ben senin derdindeyim ey aşkım...yangınların en çekilesindeyim ki,yanıyorum keyfimce aşk içinde...bir anasız üveyik tünemiştir o an dağların en derinliklerinde,bir meşe ağacının kollarına da,dudağımızda hasret türküleri söylenir ağrılar içinde...nice notalar bestelere gebedir o anın efsununda da,yanan ne notaların ezgisidir,ne de bestelere hazır oluşu...yanan garip bir yürektir,gecenin karanlıklarında...

"Tükürüyorum bir acı seviş
İçimde kızılca kıyamet kopuyor
Tan yeri ağarıyor ateşten gömlek
Sevmelerimin yaraları hala kanıyor
En zebanisinden bir kara sevda
Her gün can kapımda nöbet tutuyor..."

kızılca kıyametler kopar,her acı sevişten arta kalan...güneş,ey güneş,daha doğma...hala kanamada yüreğim,çekilesi acılar içinde cayır cayır...kapasam da gözlerimi güne,birazdan gün doğmadan,gülüşleri doğacak ,kara sevdanın,gözbebeklerimin ta içine...nöbet devretmese hiç kara sevdam,can kapımda dursa daim...ben acılarımı seviyorum..hesapsız kitapsız ve aşk için çekilesi acılarımı...

"Git..
Utanma haydi git
Gitmek senin
Kalmak benim asaletim
Arkanda ne varsa?
Dert,sıkıntı
Hüzün..
Hepsini bana bırak
Öyle git..."

gidenler,en çok yara alanlardır..çünkü cepheyi terkedenlerdir...kalanlara da geride kalan yetimi,öksüzü tek başına büyütmek şerefi kalmıştır...çekip gitmek asaletsizlerin ve yüreksizlerin...kalmak ise,asaletli ve yüreği mangal gibi olanların özelliğidir...ben çekerim ikimizin yerine,geride kalan dert,hüzün ve sevdamıza dair herşeyin yükünü...bırak da öyle git,kalmasın sana ,sevdamıza dair hiçbirşey...ben aşkın acısını çekecek kadar o kocaman bir yüreğe sahibim...git...yeter ki git sen,acıları bırak da git...

"Çekinme, sen de git gidenler gibi
Ben yokluğunla da anlaşırım
Bir gün pişmanlığında dönersen eğer
Seni, bensizliğimle karşılarım..."

pişman olur da dönersen,bil ki,seni bensizliğimle karşılayacağım...sen de git,diğer korkaklar gibi...senin yokluğunla da yaşamak bana aşk için acı çekmeyi getirir ki,ben bunu da severim..aşk,acı çekmek...aşk vefa...aşk ki,gidenlerin yerine de,yalnızlıkları ve her meşakkati asilce karşılayıp da,o şerefe nail olmak değil midir...

tebriklerim,aşk acısı çekenlere hediye ettiğiniz eserinizin şeffaf ve doyumsuz avazlarının içeriğindeki efsunlu hazların ve hüzünlerin içtenliğine,ve de,illa da,illa,"hepsini bana bırak da git" deyişlerinizdeki asil seslenişinizin,aşk acısı çekenlere tercüman olmuş harika dillendirilişinedir...selamlarımla...