Sokaklarım boş, ama gölgesiz değil
Attığın kahkahaların hesabı görülmez değil.

Eğdim de başımı sana karşı, gelmedi tebessüm
Kaşlarım çatık amma değildir sana küsüm

Kahrım felektendir, neyleyim, düştüm biçare
Ellerin uzanmaz dost diye düştüğüm hale.

Özlediğim nefesin, sanma ki isa mesihtir.
İnsan neylerse kendin eyler, biçtiğin nefrettir.

Tövbeliyim aşka amma güzel görürse göz başka
Benim söylediğim ne, sen ne anlarsın aşka.

Bakma, bana nefretle söz değil ki çuvala gire
Affına sığındım attım aşkı suya, sen de dilene

Boş gezen olsam da gözünde görme hakir
İnsan dediğin ne zengindir ne de fakir

Halime bakıp da aldanma geçer bu günler
Hatırladıkça ah edersin açmaz o eski güller

Yıktın amma mabedimi eğilmedi bileğim
Sevgiden anlamadın ne desem de hoş değil.

Keşkelerimi aldım yanıma gittiğim bu şehir
Sana değil bedduam, duam da sen değil.


M.S./2009
KAHRAMANMARAŞ