2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2497
Okunma
Erbâbı kullanınca konuşturur kalemi,
Er bâbı sürgülüdür, girilen yer kale mi?
Sürgülü kapılarda bekliyorsan ezeli;
Sür gülü dikeniyle, kokusuyla ez eli.
Dikeni gül hatrına merhem eyle yarana
Dikeni derdi sanma, gül el oldu yâran’a.
Derdi, kıymet bilmezler seher vakti ’al gül’ü
Derdi güzel olanın sînesinden al, gülü.
Güzeli tutsak eder, ezeldeki dil bağı
Güz eli dokunursa hazan olur gül bağı.
Dokunur gonca güle, aşk; ala bular ağ’ı
Dokunur ne vakittir, bitmez ki hüzün ağı.
Ne vakitler dem sürdü, kara kış yordu dağı
Neva kitler sözünü, kim açar o dudağı.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz