Gittiğin yol serin mi dostum?
Bizden kimseyi gördün mü?
Ölümün ne zaman geleceğini kimsenin bilmediği doğruymuş.
Şair diyorya nerde ne zaman.
Şimdi arkanda kalan biliyor.
Senin nerde ve ne zaman öldüğünü.
Eskiden sen söylerdin:
yaşlılar kefen parasını
toprağın altı serin olduğu için biriktirirler diye.
Şimdi o beyaz kefene
senin o koca yüreğini sığdırmaya çalışıyorlar.
Sen gideli belki saaatler, günler geçti.
Fakat geçmeyen bir şey var.
Senle olan anılarım var.
Birde arkanda bıraktığın hayallerin...
Ne hayallerimiz vardı.
Okul bitecekti iş sahibi olacaktık sonra...
Sonrası gelmiyor dostum...
Çünkü sen yoksun ve bir daha olmayacaksın.
Sen toprak atında belki üşüyeceksin.
Ben toprak üstünde seni düşüneceğim.
Sen günahların hesabını verirken.
Ben yanlızlığıma ağlayacağım.
Yollarımız ayrıldı fakat birgün tekrar buluşacağız.
Ogünü sırf hayallerimiz için bekliyor olmayacam.
Neden mi?
Ayrı dünyalarda olacaz ayrı.
Ne geçim derdi ne iş derdi
ne de başka bir şey.
Sadece hesap vereceğiz.
Terazinin sağ kefesi ağır gelirse cennet,
sol kefesi ağır gelirse cehennem...
Ne yazarki kader bize sillesini vurmuş bile.
Sen erken gittin ben kim bilir...
İlk defa sözünü tutmadın.
Birlilte ölecektik ya....