Nedensiz susmaların çığlıklarında boğuluyor,
Tüm maviliğin ebedi niyeti,
Rengârenk bir masalın tüm ihtişamında.

Susmak ne zamandır çığlık oldu!
Göğsümün sol ökçesi hiç kırılırmıydı bu kadar
Kırılırmıydı bir bahar ayının,
Mor laleliğinde.

Şimdi her şeyi bir kenara koyup,
Tüm parıltılı güneşin gölgesinde,
Barınmak mı bana kalan.
Oysa evreni ayaklar altına alacak gücümüz vardı.
Senli rüyanın sensiz çıkışına varmadan!

Yine dayanamıyor göğsümün sol ökçesi
Kırılıyor, bir bahar ayının
Son yağmurunda.

Sahte bir reçete bana yazılan belkide,
Çaresi bulanamadığından bir bahane.
İnanmak istiyorum yarın doğacak olan güneşe,
İnanmak istiyorum senli masalın tüm maviliğine…

Şehrin herhangi bir mevsiminde
Gecenin ufkuna dayayarak gözlerini
Tüm maviliğini, tüm yeşilliğini
Gürültüsünü, patırtısını
Duymaktı her şey…

Öyle gözü karaydı işte bu masalın,
Sol kahramanı!

07 Kasım gecesi 02.40