Zamandı bizi yenen böylesine,
Biz olamamaktı ikimizi yıkan,
Önceleri hiç akıl erdiremezdik birbirimize,
Kızgın güneşin gölgesinde iki bedendik sadece.
Ve birbirimize yitirilmiş umutlarımızın,
Aralıklı perdesinden bakıyorduk.
Umursamaz bir umudun gölgesinde,
Sadece iki bedendik.
Oysa tüm korkularımızı yenebilirdik,
Biz olabilirdik örneğin,
Tüm bulutlar bize ağlayabilirdi.

Kasım soğuğunda ısıtan bedenimi,
Şimdi bahar ayında kim saracak.
Ne zamandır unuttuk birbirimizi
Hiç aklına geliyor muyum?
Hiç anımsıyor musun tüm anılanımızı
Yoksa bir kadeh şarap kaldırıp unutuyor musun?
Tüm bedenini yokluyor musun yoksa,
Tüğlerin diken diken oluyor mu?
Hüzün dolu şarkıların dudak ısırtan sözlerinde
Gözlerin doluyormu örneğin,
Uzak uzak bulutlar perdeliyormu gözlerini
Neydiki beni bu hale düşüren diye…

Kapılar kapanıyordu,
Uzak uzak bakıyorduk artık birbirimize
Yitirilmiş umutlarımıza bir yenisini daha ekliyorduk
Farkında değildik birbirimizden,
Uzaklaşıyorduk gün geçtikçe.
Yıpranmıştık artık,
Tüm umutlarımız boğulmuştu hayallerimizde.
Şimdi uçsuz bucaksız bir yolun,
Yalnızlık uçurumundayız ikimizde.

Ümit Orucoglu
19 ekim 09