Elvedalı bir şarkının son dizesisin artık //

Sevdamın dibe çöküşü
Ölüşün..
Akıl almaz, kalem yazmaz..
Bıraktığın faili meçhul duygular
Ağıza alınmaz!



Bed/dualar savururum
En fiyakalısından...
Kulakların duysa
Aklın almaz...



Ben;
Sol yanımda büyütürken seni
Gecenin zifiri aydınlığında,
Gölgeni denk düşürmüştüm kalbime...



Gereksizdi oysa
Bedenine bir yudum insanlık kat(a)mamış,
Boynunda hain bir tasma gibi,
İçinde yalan sağanağı barındıran
Kalbine yürümelerim...



Öyle ki;
Bir karmaşada kapat gözlerini
Sonsuzluğa...
At kendini düşlerinin
Uçurumuna...
Kahkahalar savur,peşkeş çek haysiyetsiz yanlarına
Ve..
Yol ver gözlerimde büyüttüğüm sevdama



Acı kalbimden taşmışken
Git hadi..
Korkma...Git!
Sus/ar bundan sonra
Takıl uzaktan umarsız düşlerimin ardına



Öylesine
Amansız...
Boğuk..
Soğuk..
Ve
Tövbesiz...



Paslı sevdan takıldı kalbime,
Aşkı solurken bedenim,
Bakışlarının derinliği..
Müebbete zincirlemişti mavilerimi!



Ama
Şimdi kırkikindi rüzgarlarına saldım seni
Gerçekti evet
Sevmiştim...
Ama farkettim ki aldanmışım!
Ve maalesef
Son sözü söylemeye
Paslanmış zincirleri kırmaya
Gecikmişim!...


Hadi şimdi;
Daha geç olmadan
Git....