içim sokaklarına
sesiz ağıdım karışırtı
aklımın nöbetinde şaşırdım
ne gidebildim kendimden
nede vaz geçebildim senden


kahrolası çaresizliğim sustu ellerimde
prangalarım ağır gelir yüreğime kaldıramam
gururdan susar dillerim
kendime kendimi çarpıp
ne kadar kahır
ne kadar aşk
ne kadar veda varsa
çalarım yere
kader mi derler adına bilmem ama
beni alnıma yazılan yaktı
vurup dağların başına un ufak ettim
ellerimden volkanlar akıtı


boynunu bükük yalnızlığım
sustu o eski istasyonda
hoşçakal bile demeden gidişime
saatler sustu ya hani?
ne ben ağladım giderken
ne sen bir kere dönüp baktın


O öksüz kız bakakaldı ardımdan
düşler sustu yabancı yüreklerde
kaç gece üşüdüm biliyormusun
kaç gece gözlerim sustu hasretin yollarında
ay ağlarken kumsalda
yıldızlar utandı

akılımın nöbetinde şaşırdı
buz gibi vedalar.....
saatler paslandı
yağmurlar bulutta yandı
sebepsiz gidişime
O öksüz kız nasıl dayandı?..

AYHAN ÇOKSU

6/11/2009

ANTALYA