KAYIP İLANI

Geçmişimi kaybettim,
Hükümsüzdür.
Yenisi de yok, yedeği de,
Mecburum bulmaya.
Haykırışlar, feryatlar duyuyorum, uzaklardan
Kartal pençesinde bir yavru güvercin gibi,
Gözü açılmamış, dili çözülmemiş çaresiz.
Bende onamı benzerim, acaba aynımı kaderim.
Hani şarkısı da vardı “sen yağmur ol, ben bulut”
Bilinmez buluştular mı?
Yoksa bir başka bahara mı?
Belki.
Belki de mahşere kaldı hesaplaşmalar
Saat kaç acaba,
Eyvah!
Geç kaldım galiba
Mutlaka yetişmeliyim vuslat otobüsüne.
Yalnızlar peronundan kalkacak.
Yetişmeliyim mutlaka.
Bakar mısınız?
Atiden maziye bir gidiş-dönüş lütfen.
Lütfen ama.
Tekerlek üstü de olabilir, hiç dert etmem,
Fakat cam kenarı olsun, mümkünse.
Kızarmış gözlerimi, ıslak yanaklarımı
Kimse görmemeli yufka yüreğimi.
Arıyorum
Geçmişimi kaybettim,
Hükümsüzdür.

İsmet BABAOĞLU