Yüz gündür yüzümden ayrıyım
mutsuzluk benim yüzümden
asık suratlılıkta yakışmıyor
olsun varsın şu ölümlü dünya geldik bi kere.
ölmedik ya.
Nedeninde ölümsüz kalırken.

Eskiden di;
gülümseyen düşlerde hep güzeldi yüzler
yüzlerce yürek kıpırtıları
dostluktu zamane mevsimlerde
gözden ırak olsada görünürdü ruhunda izdüşümü

Yüzünü dönmezdi göz kapakları sırlara
uykusuz kalsakta çözerdik
ahh metabolizmamız sana borçluyuz.
Ne çektin sevgimizden.

Sesler;
yürek fısıltılarıyla çığlık olmaya başladı
bağırmazdık
usulcaydık
kimseyi rahatsız etmek derdimiz değildi
yoksa kulak dayanmazdı arzuya.
susadıkça sustuğumuz.

Her vazgeçimsizlik huyundandı
huyu suyuna ark
düzgündük insanlığın had safhasında.
bu yüzden baştan (sona) çıkarmadık/ aklımızdan sevgiyi
bu yüzyıldı;
geçen asırdan birkaç ay öncesi
yüzeysel aşklar çıldırdı
bizim yüzümüzden şimdi.

İlkbahar;
Zavallı güzelim zerdali ağacım benim
bu yüzü göremedi
zamanın yüzüne yüzünü döndü hazan
sindiremedi içinden dışına
zincire vurdu kendini
kırağı vurdurur mu hiç zerdalisinin çiçeğine.

Herşey ters yüz oldu temiz yürekte
efendi bellekte
Yüzde yüz emin olduk aşkın acı olduğuna
Bilincimiz ve ruhlarımız olgunlaştı

İlk nefes ve son nefes arasında yüzleştik
güvenin ve aşkın acı yüzüyle
Dil alışkanlığı değildi bizde sevgi.

işte;
bu yüzden güler geçeriz bencilliklere

Yüzsüz lere.


yusuf engin tekin