Ömer Tombul :
Ey Erciyes dağı dinle sözümü
Bak sana bir âşık hem yazar geldi
Yârdan mı ayrıldın yaktın özümü
Söyle niçin sana ahuzar geldi

Erciyes :
Gitme âşık gitme sözüm var sana
Ben bir yanardağım iyi bak bana
Siyah kömür oldum ben yana yana
Yandım Allah dedim bana kar geldi

Ömer Tombul :
Erciyes sen mavi göklere gittin
Kara bulutları kenara ittin
Anayı babayı çok mu incittin
Söyle sana kimden intizar geldi

Erciyes :
Âşık ben dünyada murat almadım
İlkbaharda soldum güze kalmadım
Anaya babaya asi olmadım
Günahım yok bu dert bana zor geldi

Ömer Tombul :
Erciyes derdini söyleme yeter
Benim derdim senin derdinden beter
İnsan ömrü kısa bir anda biter
Bu genç yaşta benim başa kır geldi

Erciyes :
Âşık öz murada ben nasıl erem
Benim derdim ne bir kanser ne verem
Yâr Aslı misali ben âşık Kerem
Bir ah ettim benden alev kor geldi

Ömer Tombul :
Benim gibi yanık için dışın var
Yaz bahar ayında soğuk kışın var
Heybetlisin korkunç sert bakışın var
Ey Erciyes işin bana hor geldi

Erciyes :
Âşık bakmaz mısın yüce şanıma
Lavlar hücum etti tatlı canıma
Gönül yapmak için benim yanıma
Ne Kayseri Niğde ne bir Bor geldi

Ömer Tombul :
Erciyes yaralı toprağın taşın
Benim başım gibi belalı başın
Söyle bana hiç mi dinmez göz yaşın
Çağlar derelerin suyun gür geldi

Erciyes :
Âşık eksik olmaz benim ışığım
Dostlara küsmedim hep barışığım
Sen Allah’a ben de O’na âşığım
Tan güneşi doğdu bana nur geldi

Ömer Tombul :
Erciyes sen gibi tutuştum yandım
Yârdan ayrı düştüm hep O’nu andım
Sen göklere bende sana uzandım
Kocaman yer yüzü bana dar geldi

Erciyes :
Âşık benim kardeş dağlarım vardır
Ağaçlı ormanlı çağlarım vardır
Nice mor sümbüllü bağlarım vardır
Yârdan ne bir ayva ne bir nar geldi

Ömer Tombul :
Ömer Tombul cümle alem neşeli
Erciyes’te beyaz örtü döşeli
Ben sıladan gurbet ele düşeli
Her an hatırıma nazlı yâr geldi