Dostlar bu dünyaya geldim geleli
Çok belalar geldi başıma benim
Ben ezelden çileliyim çileli
Acıyorum bu genç yaşıma benim

Bin dokuz yüz altmış sekiz yılında
Kardeşim saldırdı harman yolunda
Korku yoktu hakkın zalim kulunda
Yine engel oldu işime benim

Bana haram oldu mekanım yurdum
Öz kardeşi bir de yeğeni vurdum
Kaçtım gittim dağ başına oturdum
Bir acı saplandı döşüme benim

Kardeş engel oldu geçim kozuma
Zehir kattı ekmeğime tuzuma
Hasret kaldım garip kalan kuzuma
Özüm yandı gelen hışıma benim

Garip bülbül gibi viran bağlarda
Deli gibi gezdim gençlik çağlarda
Ürkek güvercine döndüm dağlarda
Jandarmalar düştü peşime benim

Ne bir güldüm ne de murada erdim
Hesap etsem bir bir sayılmaz derdim
Uçan kuşlar ile selam gönderdim
Selamım gelmemiş eşime benim

Dedim ben ne rahat ne tok olurum
Dedim önde sonda ben yok olurum
Dedim bu dağlarda bir gün ölürüm
Kurtlar kuşlar biner leşime benim

Anam babam yoklar adları kaldı
Bu cahillik beni dertlere saldı
Ölüm eşimide elimden aldı
Zeynebim girmiyor düşüme benim

Bu benim kardeşim bir düşman kardeş
Vurdum sizi gönül bin pişman kardeş
İçimdeki yanan alevli ateş
Çıktı en sonunda dışıma benim

Nice memleketler gezdim ac susuz
Gurbet ellerinde yorgun uykusuz
Bir ben korkuyorum alem korkusuz
Dağlar şahit her göz yaşıma benim

Babam ölmüş ben haberi duyunca
Yandım tüttüm evi yalnız koyunca
Dağda gezdim tam dört sene boyunca
Kavuşmadım gönül kuşuma benim

Bu sılanın parasını pulunu
İstemedim minderini çulunu
Affet ya Rab bu günahkar kulunu
Gitmedi bu olay hoşuma benim

Huzurum yok gönül yastadır yasta
Kuzören’de yemek tabakta tasta
Ye dediler yedim ben oldum hasta
Meğer zehir konmuş aşıma benim

Hüseyin Tombul’um kaçtım beladan
Babam bırakmadı beni sıladan
Fayda yokmuş enişteden haladan
Zalim niçin çıktın karşıma benim

Yakalandım ciğerlerim söküldü
Ceza evlerinde belim büküldü
Başımda saçlarım yoktur döküldü
Ak düştü her iki kaşıma benim

Dostlar benim hallerimi bilen yok
Hep ağlarım gözyaşımı silen yok
Bayramlarda bencileyin gülen yok
Gönül gitmek ister komşuma benim

Sezdim kardeşimin kara özünü
Hiçe saydım bunca acı sözünü
Hep karanlık gördüm dünya yüzünü
Dertli yazın mezar taşıma benim

Aşık Ömer TOMBUL söyleme yeter
Bu dert cehennemde yanmaktan beter
Yandım alevlendim dumanım tüter
Dayanılmaz gönül kışıma benim

HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL

Şiirde anlatıldığı gibi başından acı bir olay geçen İbrahim oğlu Hüseyin Tombul adında ki şahıs bana yaşadıklarını anlattı. Çok acılar çektim, neler neler geldi başıma beni bir şiirle anlat bana bir şiir yaz dedi. Bende bu kişinin hayatını bu (ACI HAYAT) şiir ile anlatmaya çalıştım. (Şahıs kardeş kavgası sonucu cinnet geçirip kardeşini vurmuş dağlarda kaçak yaşamış. yemeğine zehir katılmış.Anasının babasının eşinin öldüğünü sonradan öğrenmiş.Hayli zaman sonra jandarmalar yakalamış. hapse girmiş. cezasını çekmiş ve çıkmış.Çok pişmanlıklar yaşamış. Şimdi hayatta)