yoruldum yaşamaktan
yasamak için gönlümde sevgiler büyütmekten
yaşatmak için gönüllere girmekten
kovmaktan kovulmaktan

yoruldum aşk oyunlarından
sevmekten
sevilmeyi beklemekten
bazen sevilmek istememekten

yoruldum ayakta durmaya çalışmaktan
adım atmaya mecalim olmadıgı halde koşmaktan
tökezleyenlere dayanak olmaktan
düşenleri tutup kaldırmaktan

yoruldum ağlamaktan
yanan yüregime su serpmekten
kurumus gönüllere yagmur olup yagmaktan
sel olup taşmaktan

yoruldum anlaşılamamaktan
anlasılmamışı bilmekten
anlatamamaktan
anlamsızlıktan

yoruldum zamanı kovalamaktan
tam yakaladım derken kaçırmaktan
ardısıra bakıp içerlemekten
ardımsıra bakıp kahrolmaktan

yoruldum taşınmaz maskelerden
gülerken aglamaktan
mutsuzken mutlu görünmekten
acıyı yoktan saymaktan

yoruldum yaşamaktan
nefes almaktan
her yıl bir yaş daha büyümekten
sabırsızca ölümü beklemekten

yoruldum paylaşmaktan
hep vermekten
hiç isteyememekten
herşeyi karsılıksızca feda etmektn

yoruldum ortasında kaldıgım hayattan
en uca kosmaktan
kosup yetişememekten
sonun gelmesini beklemekten

saffet ertaş