Boş hesaplara kapattım kapılarımı
Ne alacak kaldı ne diyet verecek kalp


Sıkıca bağladığım ayaklarımı kapından uzaklaştırıyorum
Uzaklaşıyorum misafir olduğum duygulardan
Bilinmeyecek okunmayacak hatırlanmayacak diyarlara yolluyorum şimdi anılarımı


Derince çektim içime ödem oldu gözlerin kalbimde
Zamana zor bir görev yükledim şafak vakti


Cesaret işi aşk derdim cesur adamların işi sevmek
Dünü bu günü yarını kadere teslim etmek delilik beklide


Kör şafaklarda çok hüzünler doğurdum
Hayli sabahlar loğusa sıkıntısıyla uyandım

Şimdi isimsiz anlara besliyorum sevileri
İlk kez üşümüyorum yalnızlıktan
İlk kez esmiyor kulaklarımda karabasanlar

Anlamsız sandığım manaları yapboz misali çözüyorum
Portreye eklediğim her renk dile geldi
Çözüldü dilleri sessizliğin

Kör bir şafakta yeniden dünyaya geldi hayat
Ne Leyla’yım ne Şirin artık nede bir başka masal kahramanı

Yüreğinin akışına set koymayan bir can
Canına can ekleyen kelebek oldum
Kör bir şafak vakti
Mor menekşe üzerinde bir toz uçmayı bekleyen…