mülteci duygularım var gittiği yolu bilmeyen
sensizliğe çektiğim her nefeste
her doğan güneşle gözlerimi sensizliğe açtığımda
ve sensiz her güneş batımında
tükettiğim bir ben var
sensiz zamanla doğru orantılıyım
tükettiğim zamanda tükettiğim bir ben
her anım yokluğunun öncesi gibi
ve anlamı yok sensiz geçen günlerin
dünde sensizdim bugünde sensiz
ve ben sensizken bıraktım tutunduğum herşeyi
bıraktım ellerimi düşmekteyim gün ve gün
kocaman dünya kocaman bi boşluk gibi
ben sana gizledim en güzel sözlerimi
doldurmadım yüreğimdeki eksikliğini
en çok özlediğim gözlerini çizdim heryere
bakmadım görmedim yabancı gözleri
en büyük yalnızlığım sensizliğimdi
sensiz ıssızım şimdi
gökyüzüm mavi değil
yüreğim hep sonbahar günleri gibi
bulutlarım gri hep ağlamaklı gözlerim
ve gözlerimden düşen her damla
sensizliğe attığım çığlığın eseri
duyuramam sesimi biliyorum
ama dizginleyemiyorum kendimi
çok değil hayattan isteğim
ben bende çok olanı istiyorum
içimde çok olanı
ben sende kaybettim bulamıyorum kendimi
savruldum fırtınam dinmedi
dile gelebilecek tüm sözcükler boğazıma düğümlendi
sensiz böyle geçiyor günlerim
tek tesellimse dünlerimdi...