Yine yalnızlığın hoşgörüsüz sadakatıylayım
Durğunluğum sellere sebep
Sessizliğim yanğınlara
Neticede
Ne suçluyum nede masum

İnatlaştıkca yazğılarla
Düzmecelenir
Kaderim

Ve şaplağı indirip maziye
Fırıldaklaşırım
Sevilerimden başlar
Tastamam hikayeler

Öncesi sıradan yaşamaktır
Ardından gelir çareler
Ve sinsice koşarken amaç
Beni aşk yakalar
Tutunurum

Hiç tutturamazken kıvamı

Ya çok pek
Ya çok cıvık

Olğunlaşmaz ham kalır
Hep çiğ ayarı

Ve bana yaramaz düzmece kalıp
Savurrum rüzğarlara

Ve biter zamanla bahar
Her şey eskir
Döküntü kalır anılar
Ve herşeyin adı
Hiç kalır

Artık ne yaradır yamalar
ne yamadır yaralar

Yine yalnızlığın hoşgörüsüz sadakatıyla
Yanımda bir şiir kalır
Oda benim helalimdir
Haram nedir bilmez

Sütten çıkmış kara kalem
Benim arkadaşım
Yalnızlığımı paylaşırım
Yazarak

Bak yine bitti gün
Mısralar arasından
geçti gitti hüzün
Süzüldükce kırlanğıçlığım
Yaş aldım

Nede olsa
Bende bilirim

Yarın hep başka
Yeni bir gün

Değişebilirim