2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1286
Okunma
hep ertelenmiş aşklarım oldu benim,
yarınlara bıraktım kendimi,sebebimi,
ertelenmiş mektuplar yazıp
ertelenmiş tarihler aldım tanrıdan mutluluk adına!
hep ertelenmiş aşklarım oldu benim,
solmuş güllerle çaldım mutluluk kapısını;
hep ’bugün git yarın gel’ler karşıladı beni...
ertelenmiş randevuların
ertelenmiş buluşmalarıydı gördüğüm rüyalar bile!
hep ertelenmiş aşklarım oldu benim,
küçümser gibi baktı hayat uzaktan uzaktan
ve silmedi gözümün yaşını;
oysa ben hep ertelemiştim ağlamalarımı!
hep ertelenmiş aşklarım oldu benim,
ve hep kırmızı biber tadıydı mutluluk bana,
soramadım bir defa olsun kendi adıma tanrıya;
erteledim onu da hep...
ve şimdi ertelenmiş bir ömrün dünlerini yaşarken,
sövüyorum hayatın anasına avradına!
sövüyorum da umursuyor mu sanıyorsun beni;
bak dün yine gittim kapısına,
mutluluk yine erteledi beni...