13
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2266
Okunma
Ömrümün çatlağından sızan,
Sana ulaşmaya çalışan,
Sessiz çığlıklar düğümlendi.
Kulaklarının duyamayacağı,
Ellerinin dokunamayacağı,
Uzak kıtalara sürgündüm şimdi…
Üzerime giydiğim yokluğunu taşırken,
Gözlerime kederin halkaları takılmışken,
Kalbimin ayaklarına prangalar vurulmuşken,
Pusuya yatmış intiharlar tehdit ederken,
Bu acınası halime herkes gülerken,
Ben seni yaşadım,
Dermansız kalan kalp atışlarında.
Ve her gün üzerime gelen yokluğunun dört duvarında.
Simdi söyle bana !
Bak yüzüme,
Bu ben miyim?
Senden sonra yaşanılan da…
Senden sonra yaşanılmayacak da…
Ayşe CEYLAN
23.05.07*İst.
Cevap Yaz