Kaç deniz uzaksın toprağıma
Sıcacık ikliminde savrulur saçların
Bile bile isteye isteye kapıldım ben de rüzgarına
Unutulmuşluğum saklıydı soğuk sokaklarımda
Sen bir tebessümünle ısıttın yüreğimi
Sen bir bakışınla değiştirdin iklimimi

Rüzgârın kızısın sen
Bir esersin bir durgunlaşırsın
Saçlarını savuruşunla tüm dertlerimi
Ve hatta beni alır fırtınana katarsın
İçimde tarifsiz mutluluklar
Beni yine sokaklarıma bırakırsın

Karamsar bir çocuktum ben
Yürümeyi öğrenmeden koşmuşluğum
Hayatın zorluklarını yaşamışlığım
Vardı benimde geçmişimde
Bir gün “ben bu devrin adamı değilim”
Diye diye isyanımı savururken yeryüzüne
Taşımaz oldu bedenimi
Hüsrana uğrattı kurduğum tüm hayalleri
Ne dost kalmıştı ne de son bir nefes
Bitmişti içimde yaşama dair son heves
Sen uzattın elini, sen yaşattın beni
Her şeye herkese inat durdurdum kalbimi
Sen bana bir kalp verdin
Yeniden yarattın her şeyimi
Bir esişinle yeniden yarattın
Sadece sana ait olan bu bedeni
Sen oldun bana nefes
Sen oldun içimdeki en büyük heves
Ellerimi tut rüzgârın kızı
Ve hep benim yüreğimde es…

Anıl Yongacılar
14 Nisan 2009