Yalnız bir şairin mısralarında rastladım sana
Bir ucunda sen diğer ucunda sensizlik
Koskoca bir okyanus yazmış satırlarına
Damla damla biriktirmiş gözyaşlarını
Kirpiklerini dökmüş okyanusa
Sarılıp,sensizlik yakasından ulaşmak için sana
Ve onu savuran her rüzgarda çaresiz
Ve geçen her saniye ağlamış sensiz
Sonunda üzerindeki beyaz gömleği
Evet evet sen de bilirsin hani o en sevdiği
Çıkartıp,yelken yapmış kendisine
Ve yol almaya çalışmış sensizlikten sana

Kimi zaman ay ışığı vurmuş rotasına
Kimi zaman dalgalar engel olmuş yol almasına
Ama yılmıyormuş yalnız şair
Kürek çekmiş sensizlikten sana
Sabah olup,gün ağırınca,uyuya kalıvermiş
Gözyaşlarının pınarı biraz olsun dinmiş
Gözkapaklarında güneşin izleri
Ve sana varmaya yemin vermiş
Tutunmuş yine kirpiklerine
Düşlerini sermiş bir uçtan bir uca
Ve sallamış yine kürekleri sensizlikten sana…

Sonu gelmiş yolculuğunun
Siyah kaderli beyaz sayfalarda
Bir fırtına kopmuş ve…
Kirpikleri,hayalleri,geçmişi alabora…

Sen de tanırsın belki o yalnız şairi
Sen de saklıyormuşsun sana yazdığı son şiiri
Ölümü bellidir be güzel kız
Ölüm vurdu vuslata beş kala
Yol uzundu sen de bilirsin
Ama yetişemedi,varamadı
Sensizlikten sana…

Mezarı belli değil şimdi yalnız şairin
Kim bilir ne zaman vurdu hangi kıyıya
İmzası atılmamıştı bu son şiirin
İptal edildi tüm seferler alındı askıya
Ve artık sefer düzenlenmeyecek
Sensizlikten sana…

(03/02/2007)

Anıl Yongacılar