tarihinden güneşine çadır kuranlar gibi sevmedim seni ben
yanarken ellerim
kelebeğin ölmesin diye titredim...
tebrik ederim...

yanarken ellerim
kelebeğin ölmesin diye titredim.
ne yazim ki şimdi ?çok hüzünlendim.kelebek ölmesin diyede titrermi insan?yazacak bişey yok.çok güzel.şiirden çok yüreğiniz...

Harika bir anlatım, düşündüren ve etkileyen dizeler.. Tebrik ediyorum. Saygımla.

içi içine sığmayan çocuklar gibi
çoraplarını durmadan değiştirmekti niyetim
martılarının
sapanıma kendimi bindirmekti
uçmak sonra bir kıtadan diğer kıtaya
bir istanbul'muydu maviye bu kadar yakışan deyişini seyretmek

herkes nasıl bakar bilirim istanbula ya da istanbulla aynı suyu paylaşan diğer illere biri ana gibi diyardır biri yetim parçadır
oysa ikisi aynı mahhallenin çocuklarıdır

çoraplarını çıkardığın martıyı sapanına koyup sonrada onun gibi bir kıtada kıtaya uçarken fark etmek miydi çanakkaleninde istanbul gibi maviye bu kadar yakıştığını aslında şair bilirde bazıları bilmez bilmediğini anlarya işte o zaman dile getirir bunu
ve herşey böylesine titredir insanı
birilerinin ilgisiz yanına ve akbaba tavrına rağmen kelebekleride yaşatmak ister

öyleyse bende alkışlarım bu kalemi saygıyla....


tebriklerim şairin guruna...

bu kıyaslama acı verir herkese herkes bilir ama gerçek odur ki mavi hep mavidir

haklısınız
İstanbul maviye çok yakışıyor
selamlar