Alışmışım ölmeye dirilirim an gelir
Hasretin ateşinde üşüyorum sevdiğim
Hayâlin zuhur eder cansız cana can gelir
Uykusuz gözlerime sonsuz heyecan gelir
Umutsuzca yarlara düşüyorum sevdiğim

İçimde buhranlarım büyüyor bak ur gibi
Güneşim hiç doğmuyor saniyem güne döndü
Yokluk geçit vermiyor aşılmayan sur gibi
Sabrım kendini kınar ettiği kusur gibi
İştiyakla kudurmuş ruhum sürgüne döndü

Sitemlerim birikir söyleyemem ar sayıp
Sefadan payımızı alacağız nasılsa
Yanıyoruz bu zulmün ayazını har sayıp
Zamanla boğuşuruz kışları bahar sayıp
Huzurun kapısını çalacağız nasılsa

Deli gönlüm uslanmaz çektiklerin az diyor
Öğüt verir aklıma bambaşka bir hâl oldu
Tek satır on dört hece meramını yaz diyor
Hem haklı hem hakkıdır siyaha beyaz diyor
Mağdur ve muzdariptir mecnunla hemhâl oldu

Bu sessiz bekleyişin feryatları şık değil
Yüreklerde duyulan bir of ki bin ah ile
Aydınlıklar nurlanır gördüğün ışık değil
Özün küslüğe küser sözün barışık değil
Dile kolay çileyi çeker ahuvah ile

Aldığın her nefesi bensiz yetim bilirsin
Yıllar yılı sevdanın farzını eda ettim
Olmadı olmayacak eziyetim bilirsin
Yalnızca seni sevmek meziyetim bilirsin
Senden gayrı her şeye usulca veda ettim

İsmail Koray Şimşek