Oltaya gelmiş bir palamut sesinden:

merhaba lüfer,
sen, denize düşmüş gümüş bıçak gibi, parlayıp geçerken gözümün önünden
derin ne kadar mavi, mavi ne kadar vurgun, vurgun ne kadar da yorgundu
ve ne kadar keskin aşk çarpmasıydı bu, bir bilsen…

yüreği inci tanesi istiridye göz kırparken, kara korsan ruhlu kaya midyesine
kum taneli deniz yıldızı dört koldan sarılmışken, deniz atının dalgalı yelesine
nasıl boğuluyordu gözlerim yüzgeçlerinde, ah bir bilsen…

/ama burası Karadeniz canımın içi, hani matem gözlü kadınların yol gözlediği/

şimdi hoşça kal.
aklıma gelir miydi karışacağı bir gün, damağımın tuz tadına oltanın pas acısı
ölüm yarası iz bırakmaz ama, yüreğime öyle kurşun akıtır ki bu ayrılık sancısı
taka seslerine ve av mevsimli denizlere nasıl küfrederim, bir bilsen…



Gölgesi kayıp, yanık kokulu meşe sesinden:

merhaba söğüt,
sen, fantastik bir dansın dal boyu çizgisi gibi, eteğini akar sulara salarken
serin ne kadar yeşil, yeşil ne kadar gölge, gölge ne kadar da saklı derinde
ve ne kadar mevsimim açıyor renklerinde, bir görebilsen…

aşk mektubu yapraklar dallar arasında akarken, dere şeklinde ve sırılsıklam
senden gelen cevap saysam kuş seslerini, yaptığım her besteyi sana adasam
bıkmadan, usanmadan anlatsam, ama önce bir görebilsen…

/burası yanmış orman tarlası canımın içi, hani kuşların konacak dal bulamadığı/

şimdi hoşça kal.
nereden bilebilirdim çıkacak canımın, bir kibrit ihanetinin alevinde yattığını
kapımı çalan çam firarisi kozalağın, kendini yakarken beni de yakacağını
artık kül kokulu derelerde çırılçıplak yüzüyorum, görme istersen…



Bir özel senaryonun başrol oyuncusunun sesinden:

merhaba canım,

…..

şimdi hoşça kal.


Cevat Çeştepe



Her yaşama ait senaryo, o yaşamın sahibini başrolde oynatır, kendi kendisinin yıldızı yapar.
Senaryonun son satırına gelinceye kadar.
Sonra makine stop der, denizler durulur, bir yerlerden yanık odun kokusu gelir ve gökten bir yıldız kayar.