Herkesin düşündüğü çöl neden ibaret*
Ben söyleyeyim,kuru topraklar,aşırı sıcaklar...
Gelin bir çöl yolculuğuna çıkalım.
Uzanalım buradan Sina çölüne.
Herkes kendi Sina çölünde kaybolmuşken...
Bazıları belki yeniden bulur yolunu,
Bu hikayeyle...
Bir çöl düşünün ki insanlar hiç gitmek istemez oraya.
Birtek şey hariç...
Ay ve Güneş...
Onlar umarsızca,hiçbir şey beklemeden
Karşılıksız giderler.
Onlar başkadır çünkü,hem de bambaşka...
Toprak güneşe mi hasret,hemen güneş doğar.
Toprak serinlemek mi ister
Bir de bekmışsın ki gece olmuş.
Bizler ömrümüzde sıradan zannettiğimiz şeyleri,
Bazen göremeyiz
Hiç Güneşin doğmayışını hayal etmeyiz mesela
Ya da dolunayın geceyi nasıl süslediğini
Benim dünyamda bulunmaz tek güneşim annem.
Varlığıyla her zaman güvende olduğum ,
Dolunayım babam...
Annem ve Babam şu küçücük dünyamın,
En güzel gezegenleri...


BU ŞİİR BİRTANECİK ANNEME VE BABAMA
SİZİ ÇOOOOOOK SEVİYORUM....