Cenneti alanın benim için kurulduğunu söylüyorlar
Cehennemden bir daha asla çıkamayacağımı
Bu cazgır alevlerin peşimi hiç bırakmayacağını
Ve cenneti uzaktan bile göremeyeceğimi bilmiyorlar.

Cennetin benim için kurulduğunu söylüyorlar
Tonlarca yükü hangi küfelerle taşıdığımı sorguluyorlar
Ahtapotların kırkayakların kevgir pençeleri altında
Paramparça bin bir lime olman gerekmez miydi...
Sen Nagua hala yek parça yaşıyorsun diyorlar.

Cennetin benim için kurulduğunu söylüyorlar
Uzuvlarım top yekün kırık dökük beni anlamıyorlar
Baki kalan şu urbalı, şu zahiri görüntüme aldanıp da
Köz olmuş bedenimin dünyevi mekanda yaşadığını sanıyorlar

Diyorlar ki..
İçinden şerbi ırmaklar akan,irem bağlarını sana müjdeledi Rıdvan
Vakti saati gelince İda’nın rakkaseleri önünde diz çökecekler
O beyazlar giyinmiş leylin lekesiz kelebekleri gibi kutsanacaksın
Sonra seni omuzlarında Şah Cihan’ın/Taç Mahal’ine götürecekler

Diyorlar amma...
Onlar her nedense çoktan göçüp gittiğimi anlamıyorlar
Sorma yek değil ki binlerce ilmekten söküntü şu bedenim
Bütün küf yemiş ağaçlarda boynu bükük hücrevi dallarda
Çürümüş çınar köklerinde ve toprağa küsmüş çiçeklerde
Karbon mavisi acılarımla/sırtımdan vurgun yemiş biriyim
Öyle ki...
Okyanus muammasında aysberglere yutulmuş ruhumla
Tecritte müebbet can yarısı çoktan tükenmiş bir ben
Hummalar dökülüp duruyor başıma bu firari göklerden
Haydi ne duruyorsunuz şimdi söyleyin…
Bunca çilenin mekancısı olduktan sonra cenneti neyleyim ?
Yooo….Cenenet-i ala sizin olsun ama beni eylemeyin.