Bir ufak ilham perisi beklerken düşünüyorum seni,
Sana yazacağım şiiri, gözlerini, şarkılarımızı…
Yalnız kalmak istemediğim bu karanlık yolda,
Korkuyorum ama sen yoksun.
Biliyorum gelmeyeceksin de.
Ama yine de umut ediyorum, inanıyorum sana.
Ben sana hep inandım zaten,
Bir hastanın iyileşeceğine inandığı gibi,
Söylenenleri yapınca büyüdüğüne inanan bir çocuk gibi,
Göreceğine inanan bir kör, duyacağına umutlu bir sağır gibi.
Bile bile bağladım kendimi sana.
Gideceğini biliyordum, söylüyorlardı.
İnanmadım, inanmak istemedim.
Hiç sorgulamadım seni kafamda,
Gördüğü kar tanesine inanmayan ben,
Senin gitmeyeceğine, hep benimle kalacağına inandım körü körüne.
Şimdi sen gidiyorsun, ben hala cahil cesaretiyle güveniyorum sana.
“dönecek!” diyorum, “ben demiştim” diyenlere.
Acıyorlar bana ve öfkeliler sana,
Ama ben hala seviyorum seni.