3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1255
Okunma
Yine Eylül geldi,
son bahar.
Sararıp solmakta yapraklar.
Mehmet Amca, ev sahibim,
94 yaşında.
Eski toprak, eski tüfek, dimdik ayakta.
Durkadın, Mehmet Amcamın eşi.
Nur yüzlü, güleçtir, senelerdir yatalak.
Kalça kırığıdır bahanesi.
Mürüvvet, Mehmet Amcamın kızı.
Deli rüzgârların yaprağında kalbi titrer.
Bypass geçti hayata.
Bir gün daha fazla, yaşamak ister.
Funda, Mürüvvet’in kızı.
Yaş 35’e dayandı, yolun yarısı
Hep hayalindedir O, beyaz atlı.
Mürüvvetin kocası, Mustafa Abim.
Zayıf gözleri kadar naiftir kalbi.
Unutmak mümkün mü?
Bu gün belli oldu, kan kanseri.
Titreyen ellerim şimdi sanki solgun yapraklar.
Hatıramdadır yine böyle bir Eylül
Yine, böyle bir son bahar...
Cevap Yaz