Sana nasıl kanıp, nasıl güvendim
Sana itimat tam intihar imiş
Sayende sen için seven övendim
Senin işin gurur iftihar imiş

Elimde kelepçen küflendi gitti
Ayağımda zincir beni kahretti
Yeter bu esaret canıma yetti
Senin kullarına günah yar imiş

Ayak atar atmaz gençlik çağına
Apansız düşürdün sinsi ağına
Tiryaki ettirdin zehir ağına
Peşinde koşturmak sana kar imiş

Yıllardır emrinde sefil köleyim
Yeter düş yakamdan bende güleyim
Düşüp ulvi aşka yanıp öleyim
Ey nefs senin için azat ar imiş

Ömür sermayemi batırdım bitti
Koskoca bir ömrü bitirdim gitti
Nice ulvi haslet yitirdim yitti
Sana düşman olan bahtiyar imiş


GÖNÜL DOSTLARINDAN İNCİLER
--------------------------------------------------------
Bilmedim kendimi, Rabbi bilmedim
Nefsimden kötüce huylar silmedim
Hû çekip devranda, mel´un dilmedim
Ki nâra götüren dipsiz yar imiş...

Yıllarca takındım, hep süssün diye
Ve kimse demedi, "mahpussun" diye...
Tövbeye sarıldım; "ben" kussun diye
Kusunca gördüğüm; nefs ağyar imiş...

Gençlikle boyadı, perdeler çekti
Şeytânla dostluğu; haktı, gerçekti!
Dostun dost eyleyip, cehâlet ekti
İlm dolmayan gönül, ah-u zar imiş...

Az mı hiç yirmi yıl.. gafletti aşım
Hakk eman vermezse, âfetti başım
Derman oldu derde; Rayetti yaşım
Ezilip büzülen nefs buhar imiş...

Ol buhar üflersen, ayna´n islenir
Heva-u hevesle ruhun pislenir
Beyazî idrâk et; Mevlâ seslenir
Der nefse kanmayan kul dil-dâr imiş....................SİYAHTAKİBEYAZ

Doğruluk yolundan aldırdın beni
Şeytani zevklere saldırdın beni
Bir gün gelirir,inan yenerim seni
Senden uzak olan bahtiyar imiş............Ahmet Umut

Şiirimden güzel yorumu için kardeşime çok teşekkür ederim.sevgilerimle...