bir tutkumu bilmiyorum
adı aşk olsa gerek
önceleri bi heves gibi başlıyor
sonradan yayılıyor bütün hücrelere
birer birer ele geçiriyor
insan bedenini

dermansız bi yaradır
anlatmak istediğim kabuk bağlamayan
dermansız amansız bir aşk

aradan çok uzun yıllar geçti
yari görmeyeli
ama sevgisi hala yüreğimde
sanki yeni tutuşmuş
bi yanardağ gibi hala
içimi eritiyor.

içimde ona tekrar kavuşma
ümidiyle beklerken
bir den kötü bi his
kapladı benliğimi

sonra ölüm haberi ulaştı köyümüze
öldü dediler Adule,için
inanmadım yemeden içmeden kesildim
dağlara savruldum
kimseleri tanımaz oldum artık.

mezarını görmek istedim
son defa olsada Adule,nin
çiçekler açmıştı baş ucunda
yüzü gibi aydınlık.

dayanamadım hasretine sevgilinin
tırnaklarımla kazıdım toprağı
adulenin bi tutam saçını koklamak için
hala karanfil kokuyordu bedeni
benliğime çektim senin kokunu adule
son birdefa olsun
yüreğimdeki ateşi söndürmek için
.......içime çektim seni öylece

kimseler kokudan yanına yaklaşamazken
çürümüş bedeninin.
oysa ben senin kokunla nefes alıyorum
kalk ne olur duy sesimi Adule
....kalk ne olur
bak ben geldim
gözleri sürmeli yarim
ben geldim yaralarına merhem olmaya

bana ne bıraktınki dermansız aşkından başka
..........söyle Adule söyle

sevgilinin karanfil kokusu bulaşmış
ondan kalan benliğime...

yaşar çetinkaya
13-10-2009
Malazgirt,li