Bazen çıldırır ya insan göremeyince
Ve ağlar ya sessizce
Bir çığlık atar ve sonra güler haline
Düşünür yine onu ve yere çöküp başını duvara dayar ya

Ölmek için dua eder onsuz yaşamaktansa
Ve kendinden çok sever ya beklentisiz
Bir sözüyle paramparça olabilir çaresiz
Ve çekip gider canından çok sevdiğin, habersiz

En son sen duyarsın bazı şeyleri
Ve o an hayatla bağlantını koparırsın ya
Bazen gitmek istemesen de gidersin ya uçuruma
Ve ne beynine söz geçirebilirsin ne kalbine zincir vurabilirsin
Gördüğün an kalbin hızlıca çarpıyorsa

Tekrar acı çekersin sebebsizce ağlarsın ya
Önce söyleyip sonra pişman olursun kendini suçlu bulursun ya
Ve o an keşke dersin yaşadıklarına adeta
Mazi dersin bütün AŞKLARINA....
kübra ER