0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
911
Okunma
yüksek beton yığınlarında pencereler
pencerelerde insan yüzleri
donuk bakışlı puslu gözleri
olduğu yerde kayıp giderken
kayıtsız hayat
beşinci vitese sabitlemiş kendini
aslında gidiyor hızla
yollardayım yine ve hep
ve artık yorgunum düşünmelerimden
hayata gözlerim kapalı yürümek istiyorum
yollarında taşıtlarında körebe oynayarak düşe kalka
ama
kimselere çarpmadan ve dokunmadan en sıcağımla
hissetmeden kimsenin kokusunu sadece hür
düşünce artıklarımı temizlemeye uğraşıyor beynim
seyrü-l seferde aynı zamanda
uygun yer arıyor yeni umutlar
kök salmaya hazırlanıyor toprağımda güzellik
tüm endişeleri ve meraklarıyla.....
