beni bırakıp gittiğin yerdeyim şu an
gözlerim kapalı ve ağlamaklı bir bahar akşamında
ne doğan güneş umrumda ne de uzaktan gülümseyen ay!!
yıpranmış kağıt parçalarının arasından süzülen gözyaşlarım var..
arkada bıraktığımız boş kağıtlarda aklım
kader mi diyorum yoksa bir oyun mu herbişey?

gokyuzüne bakıyorum o an
tüm yıldızlar sessiz..ay ise yalnız herzamanki gibi,

karşı sokaktan ağlamaklı bir ses duyuyorum o an
pencereden bakıyorum gözlerim perde arkasında
o ara korkuyorum çünkü yalnızım seninle olan bu büyük şehirde..
komşular gürültüden rahatsız,annem ise üzgün

benden önceleri bitti..şimdi bende mi derdin?
oysa gözlerime bakıp ben seninim derdin..
yediğim her lokmayı zehir ettin..

her gece şiirler yazıyorum sana
hergün bir adım daha gidiyorum sensizliğe
ben gecede sensizim sen ise uyuyorsun hem de mışıl mışıl..
gelecek için hayaller kurmuştum be rezil!!
sen ise tam yüreğimden vurdun ve gittin aldırmadan

ben bir rüya görmüşüm meğer gözlerim açık
ben bir aşık olmuşum meğer gözlerim kapalı
ben bir sen görmüşüm meğer göz açıp kapatana kadar..