Yanağımdan damla damla dökülür
Yağmur değil akan gözüm yaşıdır
Ciğerlerim yerlerinden sökülür
Parçalanan dert küpünün taşıdır

Dışarda ki bu havayı bilmiyor
Anam bile gayrı yaşım silmiyor
Yıllar oldu deli gönül gülmüyor
Çok gün aldım daha yolun başıdır

Umudum yok yarınları göremem
Hiç kimseye dostlarımı soramam
Şu bağrıma sevdiğimi saramam
Durduğum yer sanki mezar kaşıdır

Gül yüzlerim gazellere dönüyor
Puslu gözden ışıklarım sönüyor
Kaşlarıma kırlar aklar konuyor
Karlar düşen söyle kimin başıdır

Yoktur benim ağalarım beylerim
Çift kafesten can çıkmıyor neylerim
Kuzum için ağıt figan eylerim
Şu saydığım on yıl O’nun yaşıdır

Gözlerimi yumsam düşe dalarım
Uyanınca döşlerime çalarım
Bir ekmeği üç günüme bölerim
Özlediğim sıcak yuva aşıdır

Taş duvarlar aramızı açıyor
Gece gündüz uykularım kaçıyor
Gün geçtikçe gençlik elden uçuyor
Benim canım çifte kafes kuşudur

Burda esmez serin seher yelleri
Köprüleri yıktı gözüm selleri
Koklayamaz oldum gonca gülleri
Yaşadığım acı kimin düşüdür

Görüş günü bayramımı yaparım
Kuşlar gibi gökte selam kaparım
Ayrılırken iplik gibi koparım
Şu çırpınan dertli kuşun döşüdür

Zeki Tombul karanlıkta yatarsın
Gün geçtikçe bataklığa batarsın
Dört duvara bilmem neden çatarsın
Baktım senin gönül gözün şaşıdır

Zeki Tombul