Eylül ortasına doğru
Karşıyaka sahilinde
İnsanı ısıtan bir güneş ,
Hafif bir rüzgâr
Ve ben dolaşıyorum…

Büyük bir zaferin ardından
Güneşin ışığıyla yıkanan ,
Sahilde dolaşanları izleyen ,
Sonbahar rüzgârıyla coşan
Deniz gibi taşıyorum…

Bazen öyle anlar olur ki ,
İnsan acımasız bedenin
Kafesinden kurtulmak ,
Özgürlüğün sıvısıyla dolup
Taşmak , sonra yayılmak ,
Sonsuzluğa uzanmak ister…

İşte öyle doluyorum
Özgürlüğün sıvısıyla ,
Bedenimden taşıyorum
Bir deniz şarkısıyla…

Ey denizin mavisi !
Ey sonbahar güneşi !
Ey parlak göğün enginliği !
Verin elinizi bana ,
Yaşayalım kardeşliği !..

Sonra iki genç kız geliyor ,
Fotoğraf çektirmek istiyor ,
Gözlerinden yüzlerine
Yayılan iki tatlı gülüş ,
Yan yana oturuyorlar ,
Arkalarında deniz ,
Karşı tarafta İzmir…

Düğmeye basıyorum ,
Flaş patlıyor ,
Güneş , deniz ,
Gökyüzü , İzmir
Ve tatlı gülen iki kız
Bedeninden taşıyor…