Sen gittin,
Bir tortu gibi çöktü geceye karanlık.
İçime yokluğun...
Yine hüzün bulaştı gözlerime,
Yine sen uğradın geçerken yüreğime.
Sen gittin,
Canımın yangısı sızladı tenimde.

Şimdi yalnızlığım
Bir fal açar fasulyeden geceye
Arar seni çizgilerde, bir yolda,
Belki de bir kuşun kanadında...

Sen gittin,
Züğürt kalbinin yamacında asılı kaldım.
Açarken teninde yeni bir bahar
Yabancı ellerin arasında soldum, sarardım.
Sen gittin,
Veresiye bir sevdanın borcu defterimde...
Yetim kaldı duygularım...

Tüter dumanı halâ gidişinin..
Yine sen doğurur şarkılar,
Dağlar yüreğimi, buram buram kokar...
Ve kıskanır gülün yaprağı
Ve susar...sessizce solar...

Sen gittin,
Elimde son fotoğraf.
Öylesine eskitilen her akrebin
Sararttığı renklerinde aşkın solduğu,
Güneşin soğurduğu sevda...
Sen gittin,
Kalbimle aramda bir kavga...

Şimdi elimde yüzlerce kare...
Yoksun artık.
Sessizce siliyorum seni...
Ve haykırırcasına
Yakıp,
Savuruyorum küllerini...

Ve... şim-di, yü-re-ğim-den
GİTTİN...


2008 / Eylül
Yasemin ELMAS