Gönül sızım, sevgili kızım,
Kucak dolusu selamlar,
Evren dolusu sevgiler,
Güzelliklerin tümü,
Seni yaratandan sana.

Mutluluğun daim,
Huzurun sonsuz,
Bahtın açık,
Rabbim;
Yar ve yardımcın olsun.

Nereden başlamalı söze bilmem ki?
Dilim kör düğüm,
Başım çatlamak üzere,
İçim parça bölük,
Et tırnaktan kopmuş gibi koparıldın,
Babalı yetim kaldın,
Kahrolası ayrılığın kahrından,
Aklımı başımdan aldın.

Nereden başlamalı söze bilmem ki,
Çile desen dopdolu,
Acınsa dayanılmaz,
Yaram var ki sarılmaz,
Aramızda dağlar var,
Ha! demekle varılmaz,
Siyaha bürünmüş renkler,
Ne yana dönsem pus,
Gündüzler elem yüklü,
Gecelerim zift gibi,
Rüyalar kâbus.

Nereden başlamalı söze bilmem ki?
Evlat hasretiyle dolu acılardan,
Beni saran prangalardan,
Seni çalan yıllardan mı?
Tenhalara çekilip,
Ciğer yangınıma döktüğüm,
Gözyaşlarımdan mı?
Allah’a yakarışlarımdan mı?

Nereden başlamalı söze bilmem ki,
Anıl’ı doğuruşundan,
Anne oluşundan mı?
Halıcı oğlundan,
Evinin yokuşundan,
Kalbimin kopuşundan mı?

Canım kızım, yürek sızım,
Yaşarım anlatamam,
Hissederim söyleyemem,
Sensiz gönül eğleyemem.
Adı üstünde hasret,
Çöker üstüme kasvet.

Ah gurbet ah,
Ayrılık ateşten kor,
Evladın ki daha da zor,
Sensiz nasıl yaşanırmış?
Bağrımı yarda,
Şu baba yüreğine bir sor.

Sen benim,
Etimsin, kemiğimsin,
Sen benim,
Kanımsın, iliğimsin
Sen benim ilk göz ağrımsın,
Canımsın, ciğerimsin,
Cennet kokulu meleğimsin.

15.11.1982….Mustafa YARALI