Ölümümüze ağlamasın diye ,
Soldurduğum tüm çiçeklerin mezarı belli değil
Şarkılara ezberlettim ben aşkımı,
Artık hep sen çalacak türküler,hep biz
Sonsuza kadar aşıklar bizi söylecekler.
Lal bir aşk işte..
Bırak ayakta ölsün onurlu, namuslu.
Diz üstü ölmekten,sürünmekten daha iyi değil mi yaralı?

Çıkmaz bir sokağın esiriyim.
Bana bir beden büyük gelen düşlerinde hevesinmişim.
Ateşe gönül veren bir mum işte,
Erisede hala ateşi sönmesin diye harlamaya çalışan
Acıyla kazdığımız çukurlarda kaybettiğim can parçaları,
Ve bize ağlayan ömrüm.
Biliyor musun?
Sevda masallarına hep ağlanır.
Ve melekler hep cenneti haketmişlerdir.

Gözyaşlarımızın rengini hep aynı sanıp kıyamadığım
Boşver sakın üzülme sebebime,
Ben çoktan yükledim tüm suçları kadere
Şimdi anladım..
Uğruna feda edebilecek değerlerle ölçülmüyormuş sevgi,
Öyle olsaydı eğer seni kaybetmezdim.
Dilenmezdim secdelerde hala Allah’ıma seni.

Hala yalvarmazdım aramızda ki yollara,
Sonsuz bir mahşerin tam ortasında yitik umutlarımla,
Bir başka renk giydirmezdim sevdama.
Tüm kahpeliklerden ayrı tuttuğum, övündüğüm yüreğimle,
Bir lokma helal sevgi istemezdim senden.
Bir esir gövdenin içinde mülteci isteklerimle sığınmazdım kokuna,
Yanmazdım cehennem alevlerinden beter.

Şimdi kimin bile boyadığını bilemeden mimozalarımı kan kızıllarına,
Kabüllenmezdim tüm iblislerin günahlarını bebek gülüşlerime,
Ay’da doğmuyor artık biliyor musun yasak şehirlerime?
Ellerin kadını ol diye umursamadan bıraktığın akşamlarda,
Hani dört mevsim kar yağdırmazdı Rabbim?
Oy başka dünyada parlayan şimal yıldızım
Nafile gözlerin değiyor diye bakmışım uzaklarda,
Üzerinde başka sevişmelerin kokusu varken beklediğim
Ben kimi sevmişim kimi?
Senin gökyüzün meğerse doğarmış başka dünyada,
Benim şimalim hiç kaymaz başka yıldızlar gibi hep burda.

Ve sen unuttun..
İmkansız, sadece biz garip kullara,
Sonu yok diye üzerime giydirdiğin kefenlerle
Ölümsüz aşkıma hiç bir mezar yok bu dünyada
Sadece bil..
Çağırmalarım gelmen içinde değil asla
Duyulmadan haykırmayı ,sesime yosun tutmayı,
Görmeden sevmeyi, çoktan öğretmişim yüreğime
Çoktan öğretmişim cesedimi sürüklemeyi nefesime.

Belki yalnış bir öyküydüm senin için ,belki bir şiir,
Defalarca yalvardım yeniden yaz beni,
Denemedin bile,değmez miydim?
Ama ne olur unutma..
Ben bir şairim seni,bizi,aşkımızı defalarca yazabilirim.
Hiç bir zaman noktası ve sonu olmayan bir şiirim.
Sonsuza kadar bu şiiri virgüllerle uzatabilirim.
Ve hep senle bitmeyeceksin...
Virgüllerle,seninle...