Sevginin ağırlığını taşıyamayıp
Duyguları kalın urganlı
Sizler! inanır mıydınız?
Kanayan gönül yarasının iyileştiğini

Bilmem kaç, ustura çizikleri,
Yaşamın kristal bakışlarında,
Hayalleri çamura buladılar.

Ak güle, kara dikenler battıkça
Sevincin bağrından, kızıl ırmaklar geçti
Kara kış boranlarından,
Bir vurgun daha yer umutlar
Karanfil gözler yere düşer.

Ey! Maral`ım, Zühre`m
Çöl kumların sevdalısı Leyla`m
Yaylanın soğuğunda Aslı`m
Umutlarınız mutluydu yarından
Sevdiniz,sevildiniz ve serildiniz
Sevdanın şelale yüreklerinde
Zaman ötesinde, kutlu aşkınızla,
Efsaneleştiniz.

Bu bahar da süslenmedi çiçekler
On bir ay değil, iki gün ömür biçildi gülüme
Gelincik dudaklarına,
Kederin gülüşünü kanla boyadılar
Hanımellerin kokusunu yel alıp gitti
Sırma saçlarımızdan papatya tacımız çalınmış
Acımasızca, acıların postunu serdiniz ruhumuza

Ey! karanlığın cüce hakimleri
Yalnızlığı sevda ateşlerinde közleyip de
Bir karış toprağınız varsa sevinin
Kahrolun!
Yanacak ateşleriniz sönmüş
Yaşayın işte bu hayat sizin
Çiçeklere yine bahar gelecek.