2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
889
Okunma
Gül’ün matemi düşer söze
söylemeye mecalsiz dudaklar
yaşamın yakasından tutup ,
silkelenmiş geceler sıyrılır etin kemiğinden
sen yoksun.
Her sabah uyanışında gök umar
iner izdüşümünde denize
ben ne isem ,martıda o
bu yolun yolcusu
dilsiz
elsiz ayaksız kanatlanır
aklımın gözümle kesiştiği bir karış yukarımdan.
Belli ki denizin mavisindeydi ummanlık
öylesine derin öylesine kalabalıktı dalgalar
Aklımın alaborasında
sana yer yurt bulamadım.
Bulanıktı;
aşkın ortasında
sevişmenin doruk noktası..
YUSUF ENGİN TEKİN
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz