Ben köylü çocuğuyum,
Bir dağ köyü benim köyüm.
Sen şehirli bir kız
Benimle o dağlara gelemezsin.
Söyleme kahırlı kahırlı kız!
Mutluluğu, kendi dünyanda ara
Köyde mutluluğu bulamazsın sen.

Tut ki geldin,
O hayatı yaşayabilir misin?
Yollarımız asfalt değil bizim,
Kışın çamurlarda yürüyebilir misin?
Gece karanlıkta çam çırası lambamız,
İs kokar üstümüz başımız bizim.
Avrupai parfümlerini ararsın,
Bulamazsın.

Ben köylü çocuğuyum.
Sergim hasır,
Ellerim nasır,
Gönlüm bir dağ gülüne esir.
Davul bile dengi dengineymiş…
Ben köylü çocuğuyum,
Sen şehirli bir kız…

Tut desem, tutabilir misin?
Nasırlı ellerim, ellerine batar,
Tutamazsın.

Yatağımız bazen bir kıl çul,
Bazen çam pürü…
Yastığımız bir kaya parçası olur bazen…
Yatabilir misin?
Yatamazsın.

Haa… Telefon parası ödemezsin,
Bedavadır konuşmak çünkü…
Sen hiç tepeden tepeye,
Bağırarak derdini dedin mi?

Yalamuk nedir bilir misin?
Çam ağacını soyup,
Hiç yalamuğunu yedin mi?

Şimdi sen birde, çiklet sorarsın.
Modern fabrikalarda yapılmış,
Ambalajlı çikletleri bulamazsın orda…
Ladin kozalakları verir bize sakızı…
Biz ona ‘mezla sakızı’ deriz.

Sen hiç bulgur pilavının yanında
Soğanı yumruğunla kırarak yedin mi?
Soğan cücüğünün tadını bilir misin?
Bizim hayatımız böyle güzelim
Duydun işte…
Yine de benimle gelir misin?

Ben davarları güdüp geldiğimde
Bana melengiç kahvesi yapar mısın?
Sahi sen, melengiç nedir bilir misin?
Her şeye rağmen, benimle gelir misin?
Ben köylü çocuğuyum.
Sergim hasır,
Ellerim nasır,
Gönlüm bir dağ gülüne esir.
Ben köylü çocuğuyum.

KEMAL AKGÜL(03.10.2009)