Hazanla geçiyor seneler,
Aylar,kuru bir dal..
Günler ise yere düşen birer yaprak..
Hasret kervanlarında yolunu gözleyen,
Hüzünlü gözler artık yorgun.
Bir anafordayım dibi yok sanki..
Ruh dağılmış,yürek umutsuz,düşlerse durgun...!
Artık yaşlarla ıslanıyor dudaklarımdan dökülen besteler.
Gögsümde sessiz bir çıglık,
Dudağımda ise garip,buruk lezzetler.
Sen ve ben bir bütün olmuştuk..
Şimdi sadece mirasın kopkoyu geceler,
Ayrılıklar başladı....
Hemde umulandan da erken,
Böyle olacagı yazgıydı sanki,
Ve ben hülyasındayım hala umutlarımın
Derdim ki vakit hala erken.
Şimdi sen....!
Yeni umutlarına yelken açtın.
Uzunca bir sefere azmetmiş yüreğin,
Denizin maviliklerine,
Hülyalanmış tutkuların...!
Oysa hüzün yolculugudur bu,aldatır seni
Işıklar ve o sahte renkler..
Kasvetli bir yoldayım,bu bir gerçek,
Afakımda aydınlanacak mı ümitlerim tek tek,
Sabaha en yakın kısmıdır,en karanlık geceler
Şafak sökecek..!
Gün agaracak..!
Uyanacak büyük şevkle böcekler,kuşlar
Ben ise hala koynundayım en karanlık gecelerin..