Bu sükûn ölmek için mi sessizce

Ne güzel bu yağış göklerden gece

Rabbim ne güzel gecelerin!

Geceler siyah gizemdir bence…

Sırlarla dolu kat kat perdeler, dağlar, vadiler

Yıldızlar ve ay

Bu esrara ulaştırma yolunda alametler…

Gece dünya daha çekici, ardında bir hikmet olmalı

Herkes uyurken bitap, ruhum uyanık olmalı…

İnsan farkına varırsa esrar çözülür

Gece aslında insanın ruhuna doğru bir yürüyüştür…

İnsan da fazlasıyla gece kadar esrarlı

Ruhun farkına varmak geceyi esrarlı kılmaz mı?

Gece olunca insan sıyrılır dünya derdinden

Aşkın ve yüreğinin sesini dinler ta derinden…

Gece insanın hislerinin doruk noktası

Rabbim ve ben, yoktur artık sonrası…

Gece bir konser ağustos böceğinden

Gece uyanık çobanların kavalının sesinden

Dile getirilen musikinin en derin ezgisi

Ya rab, bahtiyarlık bunu duymak, bu ruhun bir sezgisi…

Gecelerde uzun uzun hayaller kurarız

Dışta daralmaya inat, içte genişler ve uzarız…

Gece bizi bir sevgili gibi kendine çağırır

Gece semadaki bin bir cümbüş bana rabbimi hatırlatır…

Gece karanlık ama aydınlığı hazırlar

Gece rahmet melekleri uyanıkları anar…

Gece kararmış ruhlara kasvet dağıtır

Uyanık gönüller Rabbe yönelir, gözyaşıyla yıkanır…

Ya Rab! Gece ölüm, dirilişe ölümdür

Gece bereket yüklü çözülmeyen düğümdür…

Seher vakti tüllenir de yavaş yavaş ufuklar

Sıyrılır karanlıktan o dağ misali ruhlar…

Gün doğar da başlar bin bir velvele

Nefsim kalkar ve geçer bir dağ gibi önüme

Geceyi yaşamayıp uyuttuysan koynumda ruhumu

Heyhat! Aydınlık günler olur artık bana gece…

Ya Rab! N’olur farkına varalım da yaşansın geceler

Dilimizden silinsin senden gayrı heceler

Senden ayrı kalmaktır bize koyu karanlık

Sana ulaşmak için kapı olsun geceler…




LÂYEZÂL