köylü çocuğuyum ben
anam beni
haşhaş çapasında
tarlada doğurmuş
ben sondan yedinciyim
hani tekne kazıntısı öncesi
mayalanmışım emek ile
ondandır ellerimin
ayaklarımın nasırı
daha sabanı küçük yaşta vermişler
koca öküzlerin peşinde koştur ha koştur
sabahları güneşten önce doğardık biz
çünkü anamızın sözü ile uyandık hep
kalkın güneş adam boyu çıktı
halbuki nerede güneş
biz güneşten iki adam boyu öndeydik hep

ben köylü çocuğuyum
benim ilk arkadaşım
kangal kırması karabaşımdı
onunla oynar onunla gülerdim
bazan can dostum bazan koruyucumdu benim
yaz geceleri kuzularımla
o kır senin bu kır benim gezerdik
hepsine bir isim takmıştım neredeyse
yüzü aşkındı ama hepsi dostumdu
hele bir gülcanım vardı
bin metreden çağırsam koşardı

ben köylü çocuğuyum
okumak,okutulmak lükstü bize
aslında çok iyiydim ilkokulda
Köy enstitüsünü bitirmiş bir eğitmenim vardı
bilime bizden önce hep o kaşardı
bir güneşti
erişilmez sanırdık
başardığımızda
sırtında eve taşırdı
onun için hep yarışmacıydık
bu gün kim taşınacak
yokluk hep bizde kalıyordu
varlık nedir ki bilmedik biz
sabahları hep tarhana çorbası içtik
yanınada mis gibi üzüm pekmezimiz
yufkayı batıra batıra yerdik
sekiz çocuktuk
yoksulduk ama mutluyduk

ben köylü çocuğuyum
ne oyuncaklarım oldu benim boy boy
nede hayallerim
toz duman içinde bir köyüm
Hani Talip Apaydın’ın romanındaki köy
Toz duman içinde
işte o köy benim köyüm
Hacı Bektaş_ı Velinin yeğeni
Kolu açık Hacım sultanın yurt edindiği
Susuz german eli derler
Kuşu keklik otu kekiktir bizim
hani ne derler
Kuşu kaz, otu saz ise eğlen orada
kuşu keklik otu kekikse kaç kaçabildiğin kadar
ama bizler kaçmadık
bizler hep sevdik oraları
yoksulduk,açtık ama isyan etmedik
horlandık,dışlandık ama soyutlamadık kendimizi
ne karalar çaldılar
Yavuzsultandan beri
mezar taşlarımız bile kırıldı bir bir
ama kin tutmadık biz
biz köyümüzü ve bu ülkeyi çok sevdik
anadoluluyuz biz,
biz köylü çocuğuyuz
ya siz !

26/09/2009
ÇAMLIGİL