Çok net zamanlarım oldu bildiğim şeylerden kurulu...
Sessizliklerim vardı bilmediklerimle sunuldu...
Dert derman karıştı birbirine,
Doktorum yoktu,
Gelesi yoktu, yol uzundu.
Karmakarışık demek ,
Çok kolay kalırdı kimi zaman;
Anlatmaya kalksam yoğunluğu.
Haykırışlarımı da durdurdum,
Ve çoğunda sustum, kader dedim,
Boşver dedim,
Talihim boğuldu.

Yitik yıllarımdan kalan depremzede umut,
Yine bana haber vermeden mi doğru zamanı buldu?
Zaman Doğru mu?
Ne de olsa Yürek enkazımdan yıllar sonra kurtuldu.
Bırakacaktı beni belki de bir ömür boyu,
Ama demek ki,
"Eskiden ben..." diye başlamaktan bıkmışım cümlelere.

Artık,
"Ama şimdi ben..." diye başlamak istiyorum cümlelerime,
Ve Bakışlarım senin üzerindeyken,
Ve gözlerim kısık ve buğulu.

Ama şimdi ben... ama şimdi ben,
Tamamen sendeyim.
İster gel, ister gelme ama duy,

İşte;
Haykırıyorum tüm gizemini yıllarımın, suskunluklarımla dolu.

O.v.K
10 Nisan 2009 -Ankara-