Gel ey bahar, sen bu gönlümün nesisin,
Sen, gönlümün baharı, acılarla dolu yüreğimin kederisin,
Sen ki bahar, istersen kalır, istersen gidersin,
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Gözlerimde, güzelliğinin dolaşır durur yansıması,
Görür mü bu gözler, olmaz ki senden başkası,
Aşk acıdır, kör eder, bilirim. Olmaz ki şakası,
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Gülistanda bülbül, gül dalında feryat eder durur,
Gül yanaklı “Şirin” güzelin hayali gönlümde olur,
O hayal ki, yüreğinin içinden can’ı vurur,
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Senin için, dünya bana olsa düşman,
Aksini demesin kimse, olmam asla pişman,
Birde sen olsan ya, başka ne ister ki bu garip Can.
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Kim zarar vermek isterse, saçının teline,
Zehir, Ağu, bulduğum ne varsa, veririm eline,
Bırakmam seni, kaptırmam bu dünyanın azgın seline,
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Güzeli seyir yeter mi ey Can, olsa olsa azdır,
Dünyada sonu acı olmayan kaç tane aşk vardır,
Gönül düşmüş dar’a, neden yol gösteren yoktur,
Ben değil, sendin; “vefasızmıyım ” diyen.

Bir gülüşüne hazırken can vermeye,
Doğrusu varken, olmayana inanmak niye,
Bu gözlerim bahtı kara zeval’i görmeseydi,
“Kara talih ” ezilen, yok olan halimi bilmeseydi
Ben değil, o; “vefasızmıyım ” demeseydi.



SAVRAN