Bazen dostlar akılda tüter,
Gönül, gitmeye meyleder.
İşte ben de günün birinde
Dedim dosta varayım,
Hal-hatırını sorayım.

Hazırlanıp yola indim,
Yavaş yavaş ilerledim.
Yolda ezanlar başlayınca
Dedim önce namaz kılayım,
Sonra yola revan olayım.

Abdest alıp vardım Yüce Huzura,
Kalbim daldı çok tatlı bir huzura.
Gönlüm kanatlanırken sonsuz nura
Dedim budur işte saadet!
Bitmez inşaallah ilelebet!

Bu ulvi hislerle dalmışken coşarak,
Bir amca geldi yanıma, koşarak,
Çok kötü bir kokuyla ortalığı yararak...
Dedim bu ne büyük bir eziyet!
Ne olur artık bitsin bu hezimet!

Hoca “Allahü ekber” deyince, ne çok sevindim!
İçimden “kurtuldum” deyip hızlıca eğildim.
Ama... o da eğildi, yine aynı hizaya geldim.
Dedim bu namaz hiç bitmeyecek,
Bu adam peşimden hiç gitmeyecek.

Namaz biter bitmez arkaya geçtim.
Derinden, çok derinden bir nefes çektim
Allah’ım sana sonsuz şükür ki bitirebildim
Dedim sünneti arkada kılmalı,
Kimsenin yanına yaklaşmamalı.

Tesbihattan sonra duaya durdum:
“Allah’ım ne olur, sana yalvarıyorum
İnsanlar biraz daha hassas olsun istiyorum.
Dedim bu sigara olmasa ne güzel olacak”
Ama içen arkadaşlar bu duama kızacak!

Neyse, namaz bitince durdum bir kenarda,
Amcaya bakıyorum gidenler arasında.
Derken amca da çıktı, durdu diğer tarafta.
Dedim ben bu durumu ona arz eyleyeyim,
Camiye gelmeden bari koku sürün diyeyim.

Bir an gideyim mi diye içimden geçirdim,
Acaba ayıp olmaz mı diye tereddüt ettim.
Sonra topladım cesaretimi ve hızla gittim.
Dedim “Amca, rahatsız ediyorum
Ama bir şey demek arzu ediyorum.”

Buyur söyle, ama ben de bir şey diyeyim.
Demeyecektim ama madem geldin söyleyeyim
Haydi, söyle bakalım, söyle de dinleyeyim...
Dedim o halde önce sen söyle.
Merak ettim, hadi acele eyle!

Dedi, “Böyle olacaksa bir daha gelme namaza,
Eğer soğan yiyeceksen ağzını eyle mazmaza!
Daha sonra gel camiye, dur namaza, niyaza.”
Dedim “Aman Allah’ım! Ben ne yaptım,
Başkasını suçladığımı ben kendim yaptım.”

Oysa evden çıkmadan yemek yemiştim,
İçine birkaç dilim de soğan eklemiştim.
Namazı varır, dostta kılarım demiştim.
Dedim “Amca, n’olur hakkını helal eyle!
Büyük bir hata ettim Rabbim affeyleye!”

“Helal olsun evladım” dedi, “Hadi sıra sende”
Ben ne diyeyim amca, takat kalmadı bende.
Diyeceğim şey basitti sen yoluna devam eyle.
Dedim “Amca Allah’a ısmarladık.”
Galiba biz biraz fazla aldandık.

İşte o gün bugündür daha dikkat ederim,
Camiye gideceksem ağzımı yıkar giderim.
Böyle yaptığımda cidden rahat ederim.
Dedim böyle olursa olur.
Cemaatte huşu korunur.

Namaz huzur, namaz gözlerin nuru,
Korumak gerekmez mi bu yüce huzuru?
Metelik mutluluklara minnet ederken
Dedim kaçırılır mı bu saadet?
Yok, yok... Kaçırılmaz elbet.