kol saatimle birlikte
çıkarıp attım
zamanı
ihityacım yok ona
beni yaşlandırmaktan b
aşka
yaptığı bir şey de yok
artık kazıyamaz oldum aklıma
gördüğüm yüzleri
tenime değen tenleri,
eski ayakkabılarımı
dolabın bir köşesinde bulup da
’’aaa bir de bu vardı dimi’’ dersin.
evet.
bir de o vardı.
çıkarınca genç kalacaksam tam sırası, bundan sonra hiç takmam ne saati, ne zamanı !...