Yanlızdım dağınık odamda birden eski resimleri buldum elimde
Sıkılmışım büyükmekten eskileri karıtırıyorum
Doğdugumda çekmişler henüz renklere tanışmamış gözlerimi açmamışken
Korkuyu bilmeden büzülmüşüm anne kucağına
Şimdi ise korkunun her halini tanıdım
Kalabalık bir resim takıldı gözüme
Aldım elime baktım uzun uzun kocaman sahip oldugum ailemdi
Resim siyah beyazdı fakat o günler aklıma geldikçe
En renkli en kalabalık ve en güsel günlerimmiş
Küçükken en büyük dertlerim akşama kadar oynamaktı sokakta
Korktuklarımda çamurdan kirlenen kıyafetime annemin kızmasıydı
Küstüklerim ise arkadaşlarımla hergün oyndıgım evcilikte kavga etmemizdi
Şimdi resimler renkli günlerim siyah beyaz
Önceden dertlerim küçüktü şimdi unutulacak kadar çok
Önceden kirlenen kıyafetlerimdi şimdi duygularım KALBİM
Önceden saman aleviydi küslüklerim şimdi estikçe harlanan ateş
Büyüdüm bende dertlermle yanlızlığımla
Resimdeki kaybettiklerimin özlemiyle bıraktım elimden hafifçe
Sonra nemli gözlerim takıldı bir resme
Seni aldım sevgilim elime renkli ve canlıydı
Sonra senli günlerimi hatırladım bu sefer anılarımız siyah beyaz kaldı
Ne çok üzüldüm
Resmini alıp gittim bir stüdyoya siyah beyaz olsun dedim
Umutla bekledim hayal ettm gözümde canlandırdım
Tamamdı artık ellerime tutuşturdular resmi bakamadım
Bir bank a oturdum heyecanlanmıştım elime alıp baktıgımda
Anılarımız renklenmedi tek hatırladıgım renk deniz mavisi gözlerin
Bir damla yaş süzüldü yanaklarımdan resmine düştü
Siyah beyaz anıları ile elimle silerken
Bir renk geldi resme
Ağladım sevgilim bitmeyen sevgime...